Παιδιά και άρνηση/αδυναμία λήψης στερεών τροφών

Στον πρώτο χρόνο της ζωής τους τα παιδιά τρώνε «πατημένες» και ψιλοκομμένες τροφές, ενώ τον δεύτερο χρόνο υπάρχει μεγάλη αύξηση των υφών που μπορούν να διαχειριστούν, έστω και με διαφυγή φαγητού και σιέλου όσο μασάνε, η οποία εξαλείφεται μέχρι τα 2,5 έτη. 

Όλο και περισσότερα παιδιά τείνουν να μην ακολουθούν την παραπάνω πορεία εξέλιξης σίτισης, αποφεύγοντας στερεές τροφές, όπως το κρέας, και προτιμώντας ρευστές και πολτοποιημένες τροφές. 

Όμως, γιατί συμβαίνει αυτό;

  • Αισθητηριακές δυσκολίες

Το παιδί με υπερευαισθησία ή στοματική αμυντικότητα δεν ανέχεται την υφή και τη γεύση των στερεών τροφών, ενώ συνήθως δεν αντέχει αγγίγματα στο πρόσωπο και το βούρτσισμα των δοντιών.

  • Προωρότητα και αναπτυξιακές δυσκολίες

Μία καθυστέρηση στην ανάπτυξη της ομιλίας, του λόγου και της κίνησης μπορεί να επηρεάσει τα αναπτυξιακά ορόσημα της σίτισης. Ακόμα, αν καθυστερήσει η εισαγωγή στερεών τροφών στη διατροφή του παιδιού, τότε είναι πολύ πιθανό να μην δεχτεί νέες γεύσεις και υφές αργότερα με την ίδια ευκολία, με αποτέλεσμα να μην αναπτυχθούν κατάλληλα οι μύες της στοματικής κοιλότητας και κατ΄ επέκταση να επηρεαστεί η ομιλία του.

  • Διογκωμένες αμυγδαλές και υγρό στο αυτί

Οι διογκωμένες αμυγδαλές επηρεάζουν την κατάποση των τροφών, ενώ το υγρό στο αυτί μπορεί να καθιστά για το παιδί τη μάσηση μια επίπονη διαδικασία. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να ζητήσετε την άποψη ενός ωτορινολαρυγγολόγου.

  • Μυολειτουργικές δυσκολίες

Αδύναμη γλώσσα, χείλη και γνάθος. Αν οι δομές που συμμετέχουν στην διαδικασία της μάσησης και της κατάποσης είναι αδύναμες ή δεν έχουν την δυνατότητα να εκτελέσουν το εύρος κινήσεων που απαιτείται, τότε δυσχεραίνεται η διαδικασία της σίτισης και απαιτούνται κατάλληλες ασκήσεις, ώστε να αποκτήσουν οι δομές την δύναμη και την κινητικότητα που απαιτείται. 

  • Ψυχογενείς παράγοντες 

Σύμφωνα με έρευνες οι διαταραχές σίτισης οφείλονται σε διαταραχές συμπεριφοράς που καλλιεργούνται από τους γονείς, εφόσον δεν υπάρχουν αισθητηριακά προβλήματα. 

Σημαντική είναι η πρώτη επαφή του παιδιού με το κρέας, αφού μία δυσάρεστη πρώτη εμπειρία, μπορεί να δημιουργήσει αρνητισμό για την επανάληψη λήψης αυτής της τροφής. Επίσης, η αδυναμία διαχείρισης τυχόν αρνητισμού του παιδιού από τον γονέα, οδηγεί στον χειρισμό των διατροφικών συνήθειών από το ίδιο το παιδί.

Τέλος, λάθος οικογενειακά πρότυπα σίτισης και αλλεργίες σε τροφές μπορεί να είναι επιπλέον παράγοντες που οδηγούν τα παιδιά να τρέφονται με περιορισμένο εύρος τροφών.

Συνοψίζοντας, στερεές τροφές, όπως το κρέας, είναι σημαντικές πηγές πρωτεΐνης, γι’ αυτό πρέπει να έχουν θέση στην διατροφή των παιδιών. Έκτος όμως από τα θρεπτικά συστατικά που προσφέρουν ενισχύουν την ανάπτυξη της ομιλίας, διότι κατά την μάσηση και κατάποσή τους διεγείρονται οι ίδιοι στοματοπροσωπικοί μύες που συμμετέχουν κατά την ομιλία!

 

·