Στον πρώτο χρόνο της ζωής τους τα παιδιά τρώνε «πατημένες» και ψιλοκομμένες τροφές, ενώ τον δεύτερο χρόνο υπάρχει μεγάλη αύξηση των υφών που μπορούν να διαχειριστούν, έστω και με διαφυγή φαγητού και σιέλου όσο μασάνε, η οποία εξαλείφεται μέχρι τα 2,5 έτη. 

Όλο και περισσότερα παιδιά τείνουν να μην ακολουθούν την παραπάνω πορεία εξέλιξης σίτισης, αποφεύγοντας στερεές τροφές, όπως το κρέας, και προτιμώντας ρευστές και πολτοποιημένες τροφές. 

Όμως, γιατί συμβαίνει αυτό;

Η εκμύζηση του δαχτύλου (ή αλλιώς το πιπίλισμα) αποτελεί μία πολύ συχνή παιδική συνήθεια, η οποία όμως αν δεν διακοπεί έγκαιρα μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ανάπτυξη των στοματικών δομών (δόντια, γλώσσα, γνάθο) και την ομιλία.

Σύμφωνα με έρευνες περίπου το 70-80% των παιδιών πιπιλίζουν το δάχτυλο. Αυτό μπορεί να συμβαίνει διότι με αυτό τον τρόπο αντιμετωπίζουν μία στρεσσογόνα κατάσταση, ηρεμούν ή νιώθουν ασφάλεια.

Επιπτώσεις στην ομιλία